Stichting  VSA maakt zich grote zorgen over het voorgestelde systeem van loting  en matching voor de toegang tot het Voortgezet Onderwijs in  Amsterdam.

Het  systeem voorziet wel in een andere manier van loting en plaatsing,  maar biedt geen oplossing voor het capaciteitsprobleem in Amsterdam  en voor de mismatch tussen vraag en aanbod.

VSA  verwacht dat nog minder kinderen dan andere jaren op de school van  hun voorkeur terecht gaan komen. VSA ziet het systeem als een black  box die ouders het zicht op het verloop van inschrijvingen ontneemt.

VSA  benadrukt dat zij uitgebreide pogingen heeft gedaan haar zorgen met  schoolbesturen te delen, maar dat ouders niet zijn gehoord in de  voorbereiding van dit systeem. 

VSA  stelt een aantal eisen aan de werking van het systeem:

 
1.  Geen gedwongen plaatsing op afdelingen met oordeel onvoldoende van de      onderwijsinspectie. 
2.  Volledige transparantie over de uitkomst van de loting en matching. VSA vindt      dat publiek moet zijn:   
        
   •      van    elke afdeling, van elke school hoeveel kinderen met welke voorkeur geplaatst zijn;     
   •      van    alle kinderen op de school van welke voorkeur ze geplaatst zijn;   
    
3. Er      moet helderheid komen over de garanties die de schoolbesturen geven.Is er garantie op een plaats in top 6 (zoals de schoolbestuurders      aan Het Parool hebben verteld) of moeten kinderen 10 scholen invullen om enige zekerheid te hebben? Of is er ook dan nog geen      enkele garantie? 
4.  Er moet een goede uitleg komen van het hele systeem en de consequenties voor ouders en kinderen. De tekst van de kernprocedure is te ingewikkeld. Er moet uitgelegd worden waarom 10 scholen moeten worden ingevuld en wat de consequentie is als men dit niet doet. 
5.  VSA vindt dat vooraf duidelijk moet zijn welk criterium de schoolbesturen gaan hanteren om te bepalen of ze het aanbod gaan      aanpassen tussen het moment van inschrijving en loting. VSA vindt dat eventuele uitbreiding / aanpassing van het aanbod van voldoende      kwaliteit direct publiek moet worden gemaakt. 
6.  VSA vindt dat het systeem moet voorzien in een recht op ruilen na de plaatsing. Scholen zouden dit moeten faciliteren.

 
1.  Waarop toetst de notaris ‒ snapt die wel wat er gebeurt? Kan dat niet beter door de Kansspelautoriteit gebeuren? 
2.  De proefsimulatie waarop de schoolbesturen hun besluit tot invoering      hebben gebaseerd, had betrekking op het vwo. Daar is plaatsing de      laatste jaren minder problematisch. Bij de scholen voor havo is in Amsterdam al jaren sprake van te weinig aanbod en te weinig keuze – is het systeem daar wel op berekend? 
3.  Voorrangsregels bij scholen voor Montessori, Dalton, e.d. gaan voor matching. Wordt het niet tijd dat dit anders gaat? In het basisonderwijs hanteren deze scholen ook geen voorrangsregeling.  
4.  Kinderen      van buiten Amsterdam komen vaak af op bepaalde scholen en      schooltypen. Nu deze kinderen in een grote loterij terechtkomen, kan      Amsterdam snel onaantrekkelijk worden voor kinderen van buiten de      stad, waardoor impulsen tot kwaliteitsverbetering verdwijnen.  
5.  Mogen      scholen wel eisen dat ouders een handtekening zetten voor akkoord? Het gaat hier om een systeem dat ze verplicht krijgen opgelegd en dat eigenlijk in alle opzichten experimenteel is.